Uitgevonden in de 19e eeuw, maakt de mechanische metronoom nauwkeurige meting van korte tijdsperioden mogelijk. Het apparaat heeft een piramidale vorm met één afgeschuinde rand, waarop een beweegbare slinger is geplaatst.
Door met regelmatige tussenpozen heen en weer te bewegen, kunt u de frequentie van acties controleren en synchroniseren zonder het ritme te verliezen. Meestal wordt dit apparaat gebruikt op muzikaal gebied: bij repetities en concertuitvoeringen.
Naast de slinger bevat het ontwerp van de metronoom een schaal waarmee je de gewenste bewegingsfrequentie kunt instellen. Hoe hoger het gewicht op de slinger, hoe lager de frequentie en vice versa. Mechanische modellen hebben tegenwoordig plaatsgemaakt voor elektronische modellen, die vaak worden uitgebracht met een ingebouwde tuner - om muziekinstrumenten te synchroniseren.
Geschiedenis van de metronoom
De metronoom is uitgevonden in het begin van de 19e eeuw. Het auteurschap behoort toe aan de wetenschapper Dietrich Nikolaus Winkel uit Amsterdam, maar de praktische toepassing van het apparaat werd gevonden door de monteur en pianist Johann Nepomuk Mälzel.
Nadat hij de Winkel-metronoom had verbeterd, organiseerde hij de productie ervan in Nederland. Het belangrijkste doel van het apparaat in die tijd was het tellen van de beat in muzikale composities. De beroemde componist Ludwig van Beethoven maakte deze uitvinding wijd en zijd bekend in Europa. Hij was de eerste die het tempo in de noten markeerde met de letteraanduidingen MM, verwijzend naar de metronoom van Mälzel. De afkorting in de noten werd gevolgd door een nummer, bijvoorbeeld - MM30, wat overeenkwam met 30 slagen per minuut.
Het apparaat werd in 1895 in massaproductie genomen door ondernemer Gustav Wittner uit Duitsland. Hij patenteerde de uitvinding en lanceerde eerst de productie van de klassieke versie van de metronoom van Mälzel, en begon deze vervolgens te verbeteren. Wittner, genoemd naar de ondernemer, heeft wereldwijde bekendheid verworven en staat tegenwoordig bekend om het produceren van de meest nauwkeurige metronomen van onvoorwaardelijke kwaliteit: zowel in standaard mechanische uitvoering als in moderne elektronische.
Aanvankelijk werd de metronoom alleen gebruikt door professionele musici en componisten, maar zijn populariteit groeide onder andere klassen: in 1923 gebruikte de Amerikaanse kunstenaar Man Ray het apparaat om de sculpturale compositie "Object to Destroy" te creëren. Het was een metronoom, op de slinger waarvan een foto van een vrouwenoog was bevestigd.
In 1957 werd het werk van Ray op klaarlichte dag en met een groot aantal getuigen gestolen uit de tentoonstellingsruimte. De ontvoerders, die Parijse studenten bleken te zijn, vernietigden haar met een schot uit een revolver. Dit veroorzaakte niet alleen geen schade aan de auteur, maar bracht integendeel zelfs nog meer populariteit. Hij kreeg een aanzienlijke verzekering voor de kapotte metronoom en maakte er nog 100 kopieën van, die elk het "onverwoestbare object" werden genoemd.
Over de historische betekenis van de metronoom gesproken, het is ook vermeldenswaard het belegerde Leningrad, waar het in 1942-1944 werd gebruikt als vervanging voor de uitgeschakelde radiocommunicatie. Met behulp van het apparaat werd de bevolking van de stad op de hoogte gebracht van beschietingen en bombardementen.
Een slag van 50 slagen per minuut was voor een veilige omgeving en 150 slagen per minuut was voor een extreem gevaarlijke modus. Vervolgens werd dit beschreven in het muziekwerk "Leningrad Metronome" op de verzen van Matusovsky en de muziek van Basner.
Soorten metronomen
Mechanische metronomen werden tot het einde van de 20e eeuw veel gebruikt, maar tegenwoordig zijn ze bijna volledig vervangen door elektronische modellen - nog nauwkeuriger en gebruiksvriendelijker. Bovendien is hun leidende fabrikant hetzelfde bedrijf gebleven Wittner, bekend in de hele beschaafde wereld sinds het einde van de 19e eeuw.
De elektronische versie heeft een heel ander uiterlijk en uitgebreide functionaliteit. Nu is dit geen piramide met een afgeschuinde rand en een zwaaiende slinger, maar een compact plastic apparaat met knoppen en een elektronisch display. De functies omvatten:
- Compact. De elektronische metronoom is plat, licht van gewicht en past gemakkelijk in een zak, map of tablet.
- Breed scala aan tempo's. Voor moderne modellen varieert het van 30 tot 280 slagen per minuut.
- Multifunctioneel. Indien nodig kan het standaardgeluid van stoten worden vervangen door klikken, piepen en andere geluiden.
- De mogelijkheid om ritmepatronen op te slaan in het geheugen van het apparaat - om ze vervolgens te recreëren en af te spelen.
- Extra ingebouwde blokken: tuner, stemvork, recorder, timer.
- Mogelijkheid om in het donker te gebruiken. Informatie kan worden weergegeven op een scherm met achtergrondverlichting, zodat u de beat in elk licht kunt aanpassen.
Melzel en Wittner zouden jaloers zijn geweest op een dergelijke functionaliteit en hadden nauwelijks kunnen vermoeden dat deze 100 jaar na de creatie van de eerste versies beschikbaar zou komen op verbeterde versies van hun mechanische metronomen. Desalniettemin blijft het een feit dat moderne elektronische metronomen in alle opzichten aanzienlijk superieur zijn aan mechanische.
