Измислен во 19 век, механичкиот метроном овозможува прецизно мерење на кратки временски периоди. Уредот има пирамидална форма со еден закосен раб, на кој е поставено подвижно нишало.
Со движење од страна на страна во редовни интервали, ви овозможува да ја контролирате и синхронизирате зачестеноста на дејствата без да го изгубите ритамот. Најчесто, овој уред се користи на музичко поле: на проби и концертни изведби.
Покрај нишалото, дизајнот на метрономот вклучува скала што ви овозможува да ја поставите саканата фреквенција на движење. Колку е поголема тежината на нишалото, толку е помала фреквенцијата и обратно. Механичките модели денес им отстапија место на електронските, кои често се издаваат со вграден тјунер - за синхронизирање на музички инструменти.
Историја на метрономот
Метрономот бил измислен во почетокот на 19 век. Авторството му припаѓа на научникот Дитрих Николаус Винкел од Амстердам, но практичната примена на уредот ја пронашол механичарот и пијанист Јохан Непомук Мелцел.
Подобрувајќи го метрономот Винкел, тој го организираше неговото производство во Холандија. Главната цел на уредот во тоа време беше да го брои ритамот во музичките композиции. Познатиот композитор Лудвиг ван Бетовен го направи овој изум нашироко познат во Европа. Тој беше првиот што го означи темпото во белешките со ознаките на буквите ММ, што се однесуваат на метрономот на Мелцел. Кратенката во белешките беше проследена со број, на пример - MM30, што одговараше на 30 отчукувања во минута.
Уредот беше ставен во масовно производство во 1895 година од страна на претприемачот Густав Витнер од Германија. Тој го патентирал пронајдокот и прво го започнал производството на класичната верзија на метрономот на Мелцел, а потоа почнал да го подобрува. Именуван по претприемачот, Витнер стекна светска слава, а денес е познат по производството на најпрецизни метрономи со безусловен квалитет: и во стандардното механичко извршување и во модерните електронски.
Првично, метрономот го користеле само професионални музичари и композитори, но неговата популарност растела меѓу другите класи: во 1923 година, американскиот уметник Ман Реј го користел уредот за да ја создаде скулптурната композиција „Објект за уништување“. Тоа беше метроном, на чие нишало беше фиксирана фотографија од женско око.
Во 1957 година, делото на Реј беше украдено од изложбениот салон сред бел ден и со голем број сведоци. Киднаперите, за кои се покажало дека се париски студенти, ја уништиле со истрел од револвер. Ова не само што не му нанесе штета на авторот, туку напротив, донесе уште поголема популарност. Тој доби значително осигурување за скршениот метроном и направи уште 100 примероци од него, од кои секоја беше наречена „Неуништлив објект“.
Зборувајќи за историското значење на метрономот, вреди да се забележи и опколениот Ленинград, каде што се користел во 1942-1944 година како замена за исклучените радио комуникации. Со помош на уредот, населението на градот било известено за гранатирање и бомбардирање.
Отчукување од 50 отчукувања во минута беше за безбедно опкружување, а 150 отчукувања во минута беа за режим на екстремна опасност. Потоа, ова беше опишано во музичкото дело „Ленинградски метроном“ на стиховите на Матусовски и музиката на Баснер.
Видови метрономи
Механичките метрономи беа широко користени до крајот на 20 век, но денес тие се речиси целосно заменети со електронски модели - уште попрецизни и поедноставни за употреба. Покрај тоа, нивниот водечки производител остана истата компанија Wittner, позната низ цивилизираниот свет од крајот на 19 век.
Електронската верзија има сосема поинаков изглед и проширена функционалност. Сега ова не е пирамида со заоблен раб и нишало што се ниша, туку компактен пластичен уред со копчиња и електронски дисплеј. Неговите карактеристики вклучуваат:
- Компактен. Електронскиот метроном е рамен, лесен и лесно се вклопува во џеб, папка или таблет.
- Широк опсег на темпо. За модерни модели, тој се движи од 30 до 280 отчукувања во минута.
- Повеќенаменски. Доколку е потребно, стандардниот звук на удари може да се замени со кликови, чкрипења и други звуци.
- Можност за зачувување на обрасци на ритам во меморијата на уредот - со последователна рекреација и репродукција.
- Дополнителни вградени блокови: тјунер, камертон, рекордер, тајмер.
- Способност за користење во темница. Информациите може да се прикажат на екран со позадинско осветлување, што ќе ви овозможи да го прилагодите отчукувањата на секое светло.
Мелзел и Витнер би позавиделе на таквата функционалност и тешко дека би можеле да замислат дека таа ќе стане достапна на подобрените верзии на нивните механички метроном 100 години по создавањето на првите верзии. Сепак, останува фактот дека современите електронски метрономи се значително супериорни во однос на механичките во сите погледи.
